Shinobi
Administrator
Dołączył: 02 Lut 2010
Posty: 41
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 3 razy
Ostrzeżeń: 0/5
Płeć: 
|
 Wysłany: Pon 18:33, 08 Mar 2010 Temat postu: Zioła |
|
BABKA LANCETOWATA - surowcem zielarskim są liście. Zawierają m.in. saponiny, kwasy organiczne, sole mineralne oraz witaminę C.
Ma zastosowanie zarówno kosmetyczne jak i lecznicze.
Działa m.in. przeciwzapalnie i dezynfekująco na skórę i błony śluzowe a także wykrztuśnie i przeciwkaszlowo.
Kataplazmy z liści babki lancetowatej pomagają w leczeniu czyraków i przyspieszają gojenie owrzodzeń.
W kosmetyce liście babki lancetowatej używane są do sporządzania mieszanek stosowanych do kąpieli przy nadmiernej potliwości.
BEZ CZARNY - surowiec zielarski stanowią kwiaty i owoce. Owoce zawierają sole mineralne, kwasy organiczne oraz witaminy A, C, natomiast kwiaty - garbniki, rutynę i związki o działaniu napotnym.
Zastosowanie: kosmetyczne i lecznicze.
Działa: moczopędnie (kwiat), bakteriobójczo, ściągająco i przeciwzapalnie, a także poprawia przemianę materii i działa odtruwająco na organizm (owoc). Stosowany jest m.in. przy trądziku, łojotoku i stanach zapalnych skóry (kwiat).
Napar z mieszanki: kwiatu czarnego bzu, krwawnika pospolitego i mięty pieprzowej z powodzeniem stosowany jest przy katarze, przeziębieniu i grypie.
Natomiast napar z kwiatu czarnego bzu i krwawnika pospolitego pomaga usunąć toksyny z organizmu, wskazany jest w przypadku kaca.
BRZOZA BRODAWKOWATA - surowcem zielarskim są liście, sok oraz występujące na pniach grzyby (znane jako: włóknouszek ukośny, Inonotus obliquus, popularna nazwa: huba brzozowa). Młode liście brzozy zawierają olejki eteryczne, kwasy organiczne, flawonoidy, garbniki, witaminę C i sole mineralne. Występujące na pniu grzyby zawierają m.in. sterole i trójterpeny.
Zastosowanie: w lecznictwie i kosmetyce.
Działanie: m.in. moczopędne (liść) oraz przeciwreumatyczne (kwiat).
Napar z 2 łyżek liści na 2 szklanki wrzącej wody (parzyć 5 minut) pity 3 razy dziennie po pół szklanki między posiłkami działa lekko odwadniająco, pomaga zredukować obrzęki powiek, które często powstają w wyniku zaburzeń w pracy nerek.
Świeży sok z brzozy zbierany na wiosnę stosowany jest m.in. przy trądziku oraz łojotokowym zapaleniu skóry. Stosuje się go także jako płukankę wzmacniająca włosy.
CHABER BŁAWATEK - surowcem zielarskim są kwiaty. Zawierają garbniki, sole mineralne (w tym mangan), witaminę C.
Działa moczopędnie. Odwar z 1 łyżki kwiatów na 1 szklankę wody pity 2 razy dziennie działa lekko odwadniająco. Zewnętrznie stosowany jest do przemywania oczu m.in. przy zapaleniu spojówek, nadwrażliwości na promieniowanie z ekranów telewizyjnych i komputerów oraz promieniowanie słoneczne.
CHMIEL - surowcem zielarskim są szyszki. Zawierają związki gorzkie, garbniki, olejek eteryczny oraz gorzką żywicę - lupulinę.
Działa: antybakteryjnie i przeciwzapalnie.
Napar z 1 łyżki szyszek chmielu na szklankę wody pity 2-3 razy dziennie działa wzmacniająco i uspokajająco. Pity przed snem (ok. 1 filiżanki) pomaga przy bezsenności (z wyjątkiem przypadków depresji). Z powodzeniem stosowany jest też do kompresów na skórę zainfekowana (szczególnie z wypryskami) oraz do płukania włosów suchych i zniszczonych.
DĄB SZYPUŁKOWY - surowcem zielarskim jest kora z pni i gałęzi młodych drzew. Zawiera związki żywicowe, kwasy fenolowe, węglowodory, garbniki rozpuszczalne w wodzie.
Zastosowanie: lecznicze i kosmetyczne.
Ma działanie przeciwbiegunkowe i zapierające, pomaga w chorobach skóry.
Wywar z 1 łyżki kory na 1 szklankę wody (gotować 5 minut) stosuje się do kompresów przy odmrożeniach, oparzeniach oraz przy rozszerzonych naczyńkach krwionośnych. Stosowany jest też do płukania włosów przetłuszczających się.
Płukanki z kory dębowej lekko przyciemniają włosy. Mieszanki ziołowe z dodatkiem kory dębowej polecane są do kąpieli ziołowych przy ropnych wypryskach, trądziku oraz nadmiernej potliwości.
DZIURAWIEC- surowiec zielarski stanowi ziele (Herba hyperici). Zawiera m.in. garbniki, barwnik hyperycynę, olejek eteryczny, związki cukrowe.
Dziurawiec od bardzo dawna stosowany był w lecznictwie ludowym jako lek uniwersalny, przede wszystkim w chorobach wątroby i dróg żółciowych, zapaleniu dróg moczowych, zaburzeniach trawienia, w chorobach kobiecych i zaburzeniach przemiany materii.
Ma działanie żółciotwórcze i żółciopędne oraz przeciwzapalne i dezynfekujące na skórę i błony śluzowe. Obecnie dziurawiec znajduje zastosowanie zarówno jako lek wewnętrzny jak i zewnętrzny.
Wewnętrznie dziurawiec podawany jest jako lek rozkurczający w schorzeniach wątroby i dróg żółciowych a także w zaburzeniach czynności przewodu pokarmowego i gruczołów wewnętrznego wydzielania. Wchodzi w skład mieszanki stosowanej przy nadmiernej potliwości (wraz z kozłkiem lekarskim i szałwią). Pomaga w zaburzeniach równowagi nerwowej i stanach depresyjnych, migrenie, wyczerpaniu nerwowym, stanach lękowych. Napar z dziurawca zmniejsza napięcie i niepokój oraz ma właściwości uspokajające.
Zewnętrznie stosowany jest jako środek gojący, przede wszystkim oparzenia i odmrożenia. Sok z dziurawca pomaga zlikwidować plamy bielcze: należy je smarować sokiem z dziurawca na kwadrans przed wyjściem na słońce.
Ponieważ występująca w zielu dziurawca hyperycyna zwiększa wrażliwość na promieniowanie słoneczne, warto pamiętać, że dziurawiec (stosowany zarówno zewnętrznie jak i wewnętrznie) uczula na światło i może doprowadzić do poparzeń słonecznych. Dlatego nie należy stosować dziurawca jeśli np. planujemy zabiegi laserowe lub zamierzamy opalać się.
FIOŁEK TRÓJBARWNY, bratek polny -- surowcem zielarskim jest ziele. Zawiera m.in. saponiny, garbniki, śluzy, witaminę C oraz dużo rutyny.
W lecznictwie fiołek trójbarwny stosowany jest od XVI wieku (m.in. w schorzeniach skórnych i w zapaleniu płuc).
Działa: przeciwmiażdżycowo, przeciwreumatycznie, obniża ciśnienie krwi, poprawia przemianę materii i działa odtruwająco na organizm.
Ma również zastosowanie kosmetyczne. Przy trądziku młodzieńczym, wypryskach i kłopotach z cerą stosowany jest wywar z 2 łyżek ziela na 2 szklanki wody (gotować 5 minut, odstawić na 10 minut a następnie przelać do osobnego naczynia lub termosu). Pić 3 razy dziennie. Wywar ten stosowany jest również do kompresów na bolące wypryski i nacieki trądzikowe.
JASKÓŁCZE ZIELE - roślina trująca. Surowiec zielarski stanowi kwitnące ziele. Zawiera m.in. aminy biogenne, alkaloidy (najważniejsza to chelidonina), flawonoidy, kwasy organiczne, olejek eteryczny.
Działanie m.in.: antyseptyczne, żółciopędne, przeciwalergiczne, przeciwbakteryjne i przeciwgrzybiczne, rozkurczające i uspokajające.
Medycyna ludowa zalecała stosowanie soku ze świeżych łodyg glistnika jako lekarstwo na brodawki i kurzajki na dłoniach (według przekazów ludowych należy rozerwać świeżą łodygę i natrzeć kurzajkę tak otrzymanym sokiem).
KASZTANOWIEC ZWYCZAJNY - surowiec zielarski stanowią kwiaty, owoce i kora.
Zawierają m.in. : garbniki, flawonoidy, cukry, saponiny.
Zastosowanie: lecznicze i kosmetyczne.
Kora i kwiat kasztanowca mają działanie przeciwkrwotoczne.
Wywar z 1 łyżki kwiatów kasztanowca na 1 szklankę wody (gotować 5 minut, odstawić na 20 minut, odcedzić) pity 2-4 razy dziennie po 1/4 szklanki (ok. 30 minut po jedzeniu) wspomaga leczenie żylaków oraz zmniejsza kruchość naczyń krwionośnych. Dobre efekty w leczeniu żylaków daje również picie naparu z kasztanowca (3 razy dziennie). Napar z kasztanowca można wykorzystać również do stosowania okładów.
KOZŁEK LEKARSKI - surowcem zielarskim jest korzeń. Zawiera m.in. alkaloidy, olejek eteryczny, kwasy organiczne, garbniki, alkohole (terpineol, borneol), sole mineralne.
Działanie m.in.: uspokajające, przeciwskurczowe.
Stosowany jest m.in. w trudnościach w zasypianiu oraz jako środek uspokajający w stanach napięcia nerwowego.
Wyciąg z korzenia kozłka lekarskiego (w postaci gotowych kropli) stosowany jest m.in. w stanach wyczerpania nerwowego.
Napar z korzenia kozłka lekarskiego działa kojąco na system nerwowy, szczególnie przydatny jest przy bezsenności, nerwowych skurczach, fobiach. Ponadto pomaga zmniejszyć bóle reumatyczne. Przy okazji należy pamiętać, że tak jak przy wielu innych ziołach, bez konsultacji z lekarzem nie wolno długo stosować tego naparu.
W kosmetyce używany jest jako dodatek do kąpieli relaksujących.
KRWAWNIK POSPOLITY - surowcem zielarskim są ziele i kwiat. Zawierają flawonoidy, garbniki, związki azotowe (cholina, achilleina), kwasy organiczne, olejek eteryczny.
Zastosowanie: lecznicze i kosmetyczne.
Działanie: przeciwzapalne, krwiotwórcze, żółciotwórcze i żółciopędne, zwiększa wydzielanie soków trawiennych, poprawia apetyt, łagodzi wzdęcia, przyspiesza przemianę materii (ziele) a także hamuje krwawienia.
Ziele krwawnika stosowane jest m.in. przeciw nieżytowi przewodu pokarmowego, w chorobach skóry oraz przy bolesnym miesiączkowaniu, w nadciśnieniu tętniczym (zmniejsza ciśnienie, działając rozszerzająco na obwodowe naczynia krwionośne).
Napar z krwawnika łagodzi zapalenie pęcherza moczowego i odkaża drogi moczowe.
Jest również polecany w celu "oczyszczenia krwi" czyli usunięcia toksyn. Przy trądziku należy przemywać skórę naparem z krwawnika. Przy rozszerzonych porach polecana jest maseczka z kwiatu krwawnika, sposób sporządzenia: 2 łyżki kwiatu krwawnika zalać 1 szklanki wrzątku i zagęścić płatkami owsianymi.
Ponadto napar z mieszanki: krwawnika pospolitego, kwiatu czarnego bzu i mięty pieprzowej zalecany jest przy katarze, przeziębieniu i grypie. Napar z krwawnika pospolitego i kwiatu czarnego bzu pomaga usunąć toksyny z organizmu (wskazany jest w przypadku kaca).
LAWENDA LEKARSKA - surowcem zielarskim jest kwiat. Zawiera m.in. olejek eteryczne (m.in. linanol), sole mineralne, garbniki, cukry, barwniki.
Zastosowanie: lecznicze i kosmetyczne.
Działanie: m.in. przeciwzapalne i dezynfekujące na skórę i błony śluzowe, bakteriobójcze, wiatropędne i żółciotwórcze, napotne, moczopędne. Ponadto hamują nadmierny rozwój flory bakteryjnej.
Herbatka z lawendy zmniejsza napięcie systemu nerwowego i działa uspokajająco. Napar z lawendy stosowany zewnętrznie pomaga zwalczać egzemy i świąd skóry.
Kąpiele z dodatkiem lawendy pomagają łagodzić bezsenność.
LEN ZWYCZAJNY - surowcem zielarskim są nasiona (potoczna nazwa: siemię lniane). Zawiera m.in.: olej, śluzy, kwasy tłuszczowe, glikozydy (m.in. linamaryna), enzymy.
Zastosowanie: lecznicze i kosmetyczne.
Działanie: osłaniające na przewód pokarmowy, przeczyszczające i rozwalniające.
Ponadto przyspiesza regenerację naskórka, działa zmiękczająco, odżywczo i ochronnie.
Stosowane w zaparciach, nieżytach żołądka, nadkwaśności.
Przy zaparciach stosowany jest następujący macerat: 1 łyżkę nasion zalać 1 szklanki przegotowanej wody, pozostawić na całą noc. Rano wypić na czczo. Przygotować taką samą porcję i wypić wieczorem
W kosmetyce siemię lniane stosowane jest do produkcji kosmetyków do pielęgnacji skóry suchej i wrażliwej. Kleik z siemienia lnianego może być stosowany jako maseczka przy suchej, łuszczącej się lub podrażnionej skórze, do przemywania cery suchej i wrażliwej, a maseczkę sporządzoną z siemienia lnianego i mleka można zaaplikować na zniszczone, podrażnione dłonie. Kleik z siemienia lnianego używany jest też jako dodatek do kąpieli łagodzącej.
LILIA - w kosmetyce zastosowanie znajdują płatki kwiatowe oraz cebulki lilii (np. ekstrakt z cebuli lilii białej wykorzystywany jest w produktach kosmetycznych przeznaczonych dla skóry suchej oraz wrażliwej i podrażnionej).
Działanie: przeciwzapalne i dezynfekujące.
Z płatków lilii można sporządzić tonik do przemywania twarzy. Sposób sporządzenia: rozdrobnione płatki zalać 60% spirytusem tak, aby surowiec był całkowicie pokryty a następnie odstawić na 6 tygodni. Zlany płyn rozcieńczyć wodą w proporcji 1:2 (jeśli ma być przeznaczony do cery suchej) bądź 1:1 (do cery tłustej).
LIPA DROBNOLISTNA - surowcem zielarskim jest kwiat. Zawiera m.in. olejek eteryczny, aminokwasy, garbniki, flawonoidy oraz związki śluzowe.
Zastosowanie: lecznicze i kosmetyczne.
Działa: napotnie i przeciwgorączkowo, osłaniająco na przewód pokarmowy. Herbatka z kwiatostanu lipy stosowana jest w owrzodzeniu dwunastnicy, działa przeciwzapalnie.
Zalecana jest też po ciężkich chorobach, stresach i w wyczerpaniu nerwowym, bowiem pomaga zmniejszyć napięcie systemu nerwowego. Napar z lipy jest pomocny w napięciu przedmiesiączkowym.
Kwiat lipy wchodzi w skład maseczek dla cery suchej. Napar z kwiatu lipy zalecany jest do płukania włosów suchych i łamliwych, pomaga również zmniejszyć wypadanie włosów.
ŁOPIAN WIĘKSZY - surowiec zielarski stanowi korzeń korzeń łopianu (Radix Bardanae). Zawiera m.in. olejek eteryczny, kwasy organiczne, garbniki, sole mineralne, substancje białkowe, śluz.
Zastosowanie: lecznicze i kosmetyczne.
Działa m.in.: przeciwbakteryjnie, przeciwzapalnie, dezynfekująco na skórę i błony śluzowe, przeciwłojotokowo, żółciopędnie, odtruwająco na organizm, poprawia przemianę materii ("czyści krew").
Wywar z korzenia łopianu (3 łyżki na 2 szklanki wody, gotować ok. 4 minut, przecedzić) stosowany jest w zaburzeniach przemiany materii (szczególnie w okresie pokwitania), reguluje przemianę materii.
Zewnętrznie stosowany jest w łojotoku suchym, w leczeniu trądziku młodzieńczego, przeciwdziała też wypadaniu włosów.
MACIERZANKA PIASKOWA - surowiec zielarski stanowi ziele - Herba Serpylli. Zawiera m.in. olejek eteryczny, flawonoidy, gorycze, kwasy organiczne, sole mineralne.
Zastosowanie: lecznicze i kosmetyczne.
Działanie: odkażające, ściągające, wykrztuśne, pobudzające trawienie. Napar z ziela macierzanki zalecany jest nieżytach dróg oddechowych lub przewodu pokarmowego.
Zewnętrznie stosowany jest do płukania jamy ustnej i gardła, jak również do przemywania twarzy przy rozszerzonych porach.
MIĘTA PIEPRZOWA - surowcem zielarskim jest liść (Folium menthae piperitae). Zawiera m.in. olejek eteryczny (m.in. mentol, felandren), flawonoidy, garbniki, kwasy organiczne, sole mineralne, witaminę C.
Zastosowanie: lecznicze i kosmetyczne.
Działa m.in.: przeciwzapalnie i dezynfekująco na skórę i błony śluzowe, zwiększa wydzielanie soków trawiennych, poprawia apetyt i trawienie.
Picie napar z mięty pomaga przy takich dolegliwościach jak zaburzenia trawienia lub poranne nudności u kobiet w ciąży.
Napar z mieszanki: mięty pieprzowej, kwiatu czarnego bzu i krwawnika pospolitego stosowany jest przy katarze, przeziębieniu i grypie.
Zewnętrznie napar z mięty stosowany jest do przemywania cery suchej. Mięta pieprzowa powszechnie wykorzystywana jest do sporządzania płukanek do jamy ustnej i gardła.
U niektórych osób mięta wywołuje objawy uczuleniowe.
MNISZEK LEKARSKI popularne nazwy to: dmuchawiec, mlecz - surowcem zielarskim jest korzeń. Zawiera m.in. kwasy organiczne, cukry, witaminy z grupy B.
Zastosowanie: lecznicze i kosmetyczne.
Działa: żółciotwórczo i żółciopędnie, przeciwcukrzycowo (obniża poziom cukru we krwi), poprawia trawienie. Jest dobrym środkiem moczopędnym i jednocześnie dostarcza potasu, którego brak często powstaje w czasie wzmożonej diurezy.
Młode liście mniszka (zbierane przed kwitnieniem rośliny) są używane jako sałatka (np. jako "kuracja wiosenna").
Mniszka nie powinno się stosować m.in. przy niedrożności dróg żółciowych, niedrożności jelit, a w kamicy żółciowej tylko za zgodą lekarza.
MYDLNICA LEKARSKA - surowcem zielarskim jest korzeń. Zawiera m.in. związki saponinowe, sole mineralne.
Zastosowanie: lecznicze i kosmetyczne. Działanie: przeciwobrzękowe, wykrztuśne, żółciopędne, przeciwzapalne i bakteriobójcze.
Wywar z rozdrobnionego korzenia zalecany jest do picia przy przewlekłych nieżytach górnych dróg oddechowych, w suchym kaszlu. Zewnętrznie stosowany jest do okładów przy wykwitach skórnych. Napar z mydlnicy może być stosowany do mycia twarzy (zwłaszcza do pielęgnacji cery suchej i wrażliwej). Przy wypadaniu włosów zalecane jest mycie włosów wywarem przygotowanym z 2 łyżek mydlnicy, 1 łyżki korzenia pokrzywy i 1 łyżki ziela skrzypu na 2 szklanki wody.
NAGIETEK LEKARSKI - surowcem zielarskim jest pomarańczowy kwiat - Flos Calendulae. Zawiera m.in. olejek eteryczny, sole mineralne (dużo magnezu i manganu), żywice, śluz, kwasy organiczne.
Zastosowanie: lecznicze i kosmetyczne.
Działa: żółciopędnie, przeciwbakteryjnie, przeciwzapalnie i dezynfekująco na skórę i błony śluzowe, przeciwskurczowo, gojąco.
Wewnętrznie stosowany m.in. w nieżytach żołądka oraz jelit (w niewielkim stopniu zwiększa wydzielanie soku żołądkowego).
Zewnętrznie wywar z nagietka (4 łyżki płatków kwiatu zalać 1 szklanką wody, gotować 20 minut, przecedzić) stosowany jest na trudno gojące się rany, odmrożenia, oparzenia, stłuczenia, uszkodzenia skóry. W zapaleniu żylaków na chore miejsca stosowane są kompresy z nagietka. Napar z nagietka zalecany do mycia suchej i wrażliwej cery, płukania jamy ustnej w stanach zapalnych błon śluzowych, do przemywania oczu przy zapaleniu spojówek.
PERZ - pospolity chwast, surowcem zielarskim jest kłącze. Zawiera m.in. węglowodór (agropyren), cukry, witaminę C, sole mineralne, olejek eteryczny.
Zastosowanie: lecznicze i kosmetyczne.
Działanie: przeciwmiażdżycowe, moczopędne, przeciwobrzękowe, przeciwreumatyczne, poprawia przemianę materii i odtruwa organizm.
Ze względu na swe działanie stanowi składnik ziołowych mieszanek moczopędnych.
Napar (1 łyżkę ziela zalać szklanką wrzącej wody, zaparzać przez 5 minut, przecedzić) stosowany jest m.in. w kamicy nerkowej, złej przemianie materii, zaburzeniach trawiennych.
Zewnętrznie stosowany do okładów w schorzeniach skórnych spowodowanych złą przemianą materii.
POKRZYWA ZWYCZAJNA - surowcem leczniczym jest liść - Folium Urticae oraz korzeń - Radix Urticae. Liść zawiera m.in. flawonoidy, garbniki, chlorofil, kwas pantotenowy, witaminy B, C, K, sole mineralne. Korzeń zawiera m.in. lecytynę, sole mineralne, kwasy organiczne. We włoskach parzących występuje m.in. kwas mrówkowy.
Zastosowanie: lecznicze i kosmetyczne.
Działanie: moczopędne, krwiotwórcze, żółciopędne, przeciwzapalne i dezynfekujące na skórę i błony śluzowe, przeciwbiegunkowe (liść), przeciwreumatyczne (liść), przeciwkrwotoczne, poprawia przemianę materii i odtruwa organizm (zwłaszcza korzeń znakomicie "czyści krew"), obniża ciśnienie krwi, dostarcza cennych witamin.
Napar z liści pokrzywy działa wzmacniająco a także wpływa na poprawę stanu cery. Sok z młodej pokrzywy (zbierany na wiosnę) pomaga uzupełnić zimowe niedobory witamin, zapobiega infekcjom, korzystnie wpływa na organizm.
Zewnętrznie napar z liści jak również odwar z korzenia pokrzywy są stosowane m.in. jako płukanka do włosów (zwłaszcza tłustych oraz przy dolegliwościach związanych z łupieżem). Polecane są też do kąpieli relaksujących i odprężających.
ROZMARYN LEKARSKI - surowcem lekarskim jest liść - Folium Rosmarini. Zawiera m.in. flawonoidy, olejek eteryczny, garbniki, goryczkę.
Zastosowanie: lecznicze i kosmetyczne.
Działanie: przeciwskurczowe, wiatropędne, żółciotwórcze i żółciopędne, moczopędne, zwiększa wydzielanie soków trawiennych, poprawia apetyt.
Napar z rozmarynu pobudza system nerwowy, działa wzmacniająco, polecany jest dla rekonwalescentów, po chorobie, przy wyczerpaniu, w stanach depresyjnych. Wykazuje też działanie pobudzające krwawienia miesięczne. Nie powinno się stosować w okresie ciąży ze względu na ryzyko poronienia.
Napar z kwiatów lawendy z rozmarynem stosowany jest przy depresji (pić 3 razy dziennie).
Nalewka z liści rozmarynu, pokrzywy oraz korzenia łopianu polecana jest przy łojotoku i łupieżu (należy wcierać w skórę głowy przed myciem).
RUMIANEK POSPOLITY- surowcem leczniczym jest koszyczek - Anthodium Chamomillae. Zawiera m.in. olejek eteryczny, flawonoidy, garbniki, kwasy organiczne, pochodne kumarynowe, śluzy.
Zastosowanie: lecznicze i kosmetyczne.
Działanie: przeciwzapalne, dezynfekujące na skórę i błony śluzowe, wiatropędne, żółciotwórcze i żółciopędne, przeciwskurczowe, przeciwalergiczne.
Napar z rumianku pomaga w stanach skurczowych żołądka i jelit, przewlekłym zapaleniu nerek, schorzeniach alergicznych, w skurczach miesiączkowych. Ponadto napar z rumianku podawany jest dzieciom przy problemach ze spaniem, działa łagodnie uspokajająco. Polecany jest też przy kolce jelitowej niemowląt i dzieci. Herbatka z rumianku łagodzi też bóle przy ząbkowaniu.
Zewnętrznie napary i odwary z rumianku stosowane są m.in. w stanach zapalnych skóry i błon śluzowych, do przemywania podrażnionych i zmęczonych oczu, do sporządzania parówek przy zaskórnikach i wypryskach, jako płukanka do włosów (nieznacznie je rozjaśnia). Kompresy z rumianku zalecane są m.in. przy oparzeniach, odmrożeniach, trądziku, wypryskach, zaczerwienieniach i stanach alergicznych skóry.
Rumianek jest nieodzownym składnikiem wielu doskonałych maseczek do twarzy, wykorzystywany jest również do sporządzania kąpieli ziołowych (polecanych zwłaszcza dla skóry alergicznej).
SKRZYP POLNY - powszechny chwast, surowcem zielarskim jest ziele. Zawiera m.in. flawonoidy, garbniki, krzemionkę, sole mineralne, antywitaminę B1, witaminę C.
Zastosowanie: lecznicze i kosmetyczne.
Działanie: moczopędne, przeciwmiażdżycowe, przeciwreumatyczne, przeciwobrzękowe, poprawia przemianę materii i odtruwa organizm, uszczelnia ściany naczyń krwionośnych.
Wywar ze skrzypu zalecany jest dla osób starszych, opóźnia miażdżycę naczyń. Ponadto skrzyp stosowany jest też m.in. przy nadmiernych krwawieniach miesięcznych, krwawieniach z żylaków odbytu, krwotokach z nosa (przy długotrwałym stosowaniu skrzypu często pojawiają się niedobory witaminy B1, dlatego w razie konieczności należy ją dodatkowo uzupełniać). Wskazany jest przy łamliwości paznokci. Sok ze skrzypu poprawia krążenie i wzmacnia małe naczynia krwionośne.
Zewnętrznie stosowany jest m.in. jako składnik maseczek do twarzy, do sporządzania płukanek do włosów (zwłaszcza przy łupieżu), do kąpieli (przy trądziku i wypryskach ropnych).
SZAŁWIA LEKARSKA - surowcem zielarskim jest liść. Zawiera m.in. olejek eteryczny, garbniki, witaminy, sole mineralne.
Zastosowanie: lecznicze i kosmetyczne.
Działanie: przeciwcukrzycowe, przeciwpotne, przeciwzapalne i dezynfekujące na skórę i błony śluzowe, wiatropędne, pobudza wydzielanie soku żołądkowego.
Napar z szałwi zalecany jest m.in. przy nadmiernej potliwości, przeciwdziała także nadmiernej fermentacji i bolesnym wzdęciom. Szałwia pomaga w stanach zapalnych jamy ustnej, gardła i migdałków, pomaga skutecznie leczyć ból gardła.
Duże dawki szałwi stosowane przez dłuższy czas mogą powodować skutki uboczne (m.in. nudności, wymioty, kurcze). Picie szałwi jest niebezpieczne dla kobiet w ciąży, gdyż może przyczynić się do poronienia.
Zewnętrznie szałwia zalecana jest do przygotowywania kąpieli przy nadmiernej potliwości, do kompresów przy cerze tłustej, do płukania włosów (zwłaszcza przetłuszczających się i przy łupieżu).
ŚWIETLIK ŁĄKOWY - surowcem zielarskim jest ziele (Herba Euphrasiae). Zawiera m.in. glikozyd irydoidowy, garbniki, sole mineralne, olejek eteryczny.
Ziele świetlika najszersze zastosowanie znajduje w leczeniu chorób oczu.
Działanie: antyseptyczne, osłaniające, przeciwzapalne, ściągające.
Świetlik stosowany w postaci okładów i przemywań zalecany jest m.in.: przy opuchnięciu i zmęczeniu oczu (gdy czujemy tzw. piasek pod powiekami), zapaleniu spojówek i brzegów powiek, nadmiernym łzawieniu, nadwrażliwości na promienie słoneczne oraz na promieniowanie z ekranów komputerowych i telewizyjnych.
TATARAK ZWYCZAJNY - surowcem zielarskim jest kłącze. Zawiera m.in. olejek eteryczny, garbniki, sole mineralne, gorycze, śluzy.
Zastosowanie: lecznicze i kosmetyczne.
Działanie: przeciwzapalne, dezynfekujące na skórę i błony śluzowe, przeciwskurczowe, tonizujące, wiatropędne, moczopędne, pobudza trawienie. Napar z tataraku zalecany jest m.in. przy przewlekłych zaburzeniach trawiennych, niestrawności, nieżycie żołądka i jelit.
Zewnętrznie stosowany jest do pielęgnacji włosów (np. płukanek), nadaje włosom połysk i puszystość, przeciwdziała łupieżowi i wypadaniu włosów. Zalecany jest do przygotowywania kąpieli o działaniu pojędrniającym.
ŻYWOKOST LEKARSKI- surowcem zielarskim jest korzeń. Zawiera m.in. alantoinę, garbniki, kwasy organiczne, olejek eteryczny, śluz, żywicę.
Zastosowanie: lecznicze i kosmetyczne.
Działa: wykrztuśnie i przeciwkaszlowo, osłaniająco, przeciwzapalnie, gojąco, przeciwkrwotocznie.
Napar z żywokostu stosowany jest m.in. do złagodzenia kataru. Wywar (1 łyżeczkę sproszkowanego korzenia zalać 1 szklanką wody, gotować 5 minut, odcedzić) polecany jest do picia przy nieżycie oskrzeli, działa osłaniająco na błonę śluzową oskrzeli.
Zewnętrznie stosowany do sporządzania kompresów stosowanych w przypadku pryszczy, wągrów oraz trudno gojących się ropni trądzikowych. Natomiast okłady z liści żywokostu przynoszą ulgę przy przewlekłych owrzodzeniach żylaków.
Sporządzanie ziół
Do spożycia nadają się tylko zioła zbierane w danym roku lub maksymalnie z poprzedniego. W zależności od rodzaju można je przyrządzać w różnej postaci:
Napar
Sporządza się go na kilka minut przed spożyciem, zalewając suche zioła wrzątkiem.
Odwar
Spożywa się go w dniu przyrządzenia, gotując rozdrobnione zioła przez kilka minut.
Nalewki
Na kilka dni przed spożyciem, zalewa się zioła rozcieńczonym spirytusem. Nalewkę ziołową dawkuje się po kilka kropel na kieliszek wody.
Sałatki
Jeśli roślina się do tego nadaje, można je spożywać bezpośrednio po dokładnym wymyciu
Syropy
Wyciąg ze świeżych ziół gotowanych w cukrze do zgęstnienia.
Soki
Wyciskane mechanicznie, np. sokowirówką. Mogą być też mieszane z cukrem, miodem itp.
Maceraty
Przygotowuje się je w tym samym dniu, przez zalanie zimna wodą rozdrobnionych ziół. Tylko w przypadku roślin trudno pęczniejących można wyciąg lekko podgrzać.
Olejki
Przemysłowa metoda sporządzania leków poprzez destylację pary wodnej.
Z CZASEM BĘDE DODAWAŁ WIĘCEJ ZIÓŁ A TAKŻE INNE ROŚLINY W TYM PSYHODELICZNE ORAZ O PRZYDATNYCH WŁAŚCIWOŚCIACH
Post został pochwalony 1 raz
Ostatnio zmieniony przez Shinobi dnia Pon 18:34, 08 Mar 2010, w całości zmieniany 1 raz
|
|
